O życiu i śmierci

Dzień ciepły nawet bardzo a co za tym idzie bardzo ciężki. Moj organizm nie lubi takich temperatur a tym bardziej moje serce. Łykam powietrze jak ryba i próbuje się nim nie zachłysnąć. Ciężko mi fizycznie ale to zrozumiałe. Gorzej z psychiką. Ta jest na skraju wyczerpania. Myśli ciągle gonią złe mysli a tych bez liku... Jak przetrwać, jak przeżyć?
Dzień minął bardzo szybko jak na jednym wdechu...

Strach przed śmiercią towarzyszy mi codziennie. Wieczorem idę do łóżka z myślą czy rano wstanę a kiedy się budzę to czy dotrwam do wieczora.
Dzień za dniem. Raz w większym strachu raz odrobinę mniejszym.
Ile jeszcze dni, tygodni, miesięcy czy lat będę istnieć?
Czy będzie boleć? Tego chyba boję się najbardziej ?
A może świadomości że to już?
Czy będę wiedzieć że to już?
Co potem?
Tutaj żyjący odbębnią standardową procedurę. Skrzynka ziemia płacz i koniec.
A co ze mną?
Przestanę istnieć od tak? Tak po prostu?
To głupie.
Żyje tylko po to by umrzeć...